Czy wszystkie ,,E” są szkodliwe? Czy substancje dodatkowe wywołują raka i alergie? Jakich ,,E” unikać? Wokół dodatków do żywności narosło wiele mitów. Z niektórymi z nich postanowiliśmy się zmierzyć.
1.Substancje dodatkowe są niepotrzebne i można produkować żywność bez ich użycia.
MIT
Substancji dodatkowych, czyli substancji celowo dodawanych do żywności używa się do produkcji żywności w ściśle określonym celu, np. do przedłużenia jej trwałość, zapewnienia odpowiedniej konsystencji czy usprawnienia procesów technologicznych. Rodzaje i ilości substancji oraz konkretne produkty, do których można je dodawać regulują odpowiednie przepisy.
2. ,,E” to sztuczne konserwanty i wypełniacze, dlatego żywność która ma je w składzie jest niezdrowa.
MIT
Substancje dodatkowe dzielimy na kilka grup w zależności od tego, jaką funkcję pełnią w produkcie. Wyróżniamy:
– barwniki (E 100 – E 199)- nadają żywności odpowiednią barwę,
– konserwanty (E 200 – E 299)- zapobiegają rozwojowi niebezpiecznych dla zdrowia drobnoustrojów i przedłużają okres trwałości produktu,
– przeciwutleniacze (E 300 – E 399)-zapobiegają zmianom pH produktu i rozkładowi wrażliwych na światło czy temperaturę substancji,
– stabilizatory, emulgatory i zagęszczacze (E 400 – E 499)- nadają odpowiednią konsystencję i zapobiegają np. rozwarstwianiu się produktów.
– regulatory kwasowości, substancje przeciwzbrylające, substancje słodzące i pozostałe związki (E 500 i powyżej)- substancje poprawiające smak, wygląd i konsystencje produktu, które nie zostały sklasyfikowane powyżej.
Do substancji dodatkowych należą również aromaty, które nie posiadają numeracji ,,E”.
Wśród wszystkich grup substancji dodatkowych występują substancje naturalne, identyczne z naturalnymi oraz sztuczne.
3. Nie można stosować substancji dodatkowych, aby wprowadzić w błąd konsumenta lub zafałszować produkt.
PRAWDA
Producent nie może np. dodawać barwników w celu wywołania wrażenia, że produkt żywnościowy zawiera składnik, którego w rzeczywistości nie zawiera. Przykładowo nie można zabarwiać ajerkoniaku w celu sugestii, że zawiera on więcej żółtek, lub mleka, tak aby wyglądało na bardziej tłuste.
4. Dodatki do żywności to sama chemia i najlepiej ich unikać.
MIT
Nie wszystkie ,,E” są syntetyczne. Wszystkie substancje dodatkowe możemy podzielić na:
– sztuczne (nie występują w naturze) np. benzoesan sodu (E 211),
– naturalne np. luteina (E 161b), ryboflawina (E 101), kurkumina (E 100),
– identyczne z naturalnymi tzn. występujące w naturze, ale otrzymywane na drodze chemicznej syntezy np. karoten (E 160a).
5. Stosowanie substancji dodatkowych w przemyśle spożywczym jest niezbędne ze względów jakościowych, technologicznych i ekonomicznych.
PRAWDA
Wiele produktów nie powstałoby bez użycia substancji dodatkowych. Do produkcji serów topionych niezbędne jest zastosowanie topników i emulgatorów. Do deserów, zup, jogurtów czy lodów trzeba użyć np. substancji zagęszczających i żelujących. Aby przedłużyć trwałość żywności i zapobiec rozwojowi patogenów niezbędne jest zastosowanie substancji konserwujących. Dzięki nim eliminuje się ryzyko groźnych zatruć, m.in. śmiertelnie niebezpieczną toksyną botulinową, czy produkowanymi przez pleśnie, rakotwórczymi mikotoksynami.
6. Substancje dodatkowe pozwalają na zachowanie wartości odżywczej produktów żywnościowych.
PRAWDA
Do produktów żywnościowych zawierających związki wrażliwe na temperaturę czy światło dodawane są przeciwutleniacze, które chronią np. tłuszcz przed zjełczeniem oraz witaminy C czy A przed utlenieniem.
Bibliografia: