Selen spełnia wiele ważnych funkcji w organizmie. Wpływa m. in. na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy oraz układu odpornościowego. Jego niedobory mogą zwiększać narażenie organizmu na szkodliwe działanie wolnych rodników, a nawet prowadzić do rozwoju niektórych nowotworów. Jakie jeszcze role pełni selen i jakie produkty są jego najlepszym źródłem? Jakie są skutki niedoboru i nadmiaru tego pierwiastka?
Rola selenu w organizmie
Selen bierze udział w wielu procesach metabolicznych komórek. Jest składnikiem peroksydazy glutationowej, enzymu, który chroni błony komórkowe przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Bierze również udział w metabolizmie hormonów tarczycy. Selen wpływa na wzrost odporności organizmu, a jego odpowiednia podaż zmniejsza ryzyko niektórych nowotworów.
Suplementacja selenem wpływa korzystnie w przypadku leczenia niedożywienia oraz w wybranych schorzeniach neurologicznych. Selen pomaga również oczyścić organizm z metali ciężkich (kadm, ołów, arsen, rtęć), ponieważ tworzy z nimi nieaktywne i nietoksyczne kompleksy.
Źródła selenu w żywności
Produkty bogate w selen to przede wszystkim orzechy brazylijskie, podroby, a zwłaszcza nerki oraz ryby morskie i owoce morza. Źródłem selenu może być także mleko i nabiał, jednak jest to zależne od zawartości tego pierwiastka w paszy. Spośród warzyw najwięcej selenu zawierają: grzyby, czosnek i nasiona roślin strączkowych.
Zapotrzebowanie na selen
Zawartość selenu w organizmie jest ścisłe skorelowana z jego spożyciem. W określeniu zapotrzebowania na selen u dorosłych należy wziąć pod uwagę ilość niezbędną do osiągnięcia wysycenia organizmu tym pierwiastkiem, co można określić poprzez pomiar aktywności enzymu peroksydazy glutationowej w surowicy krwi. Zapotrzebowanie na selen wzrasta w ciąży oraz podczas karmienia piersią. Warto rozważyć wtedy suplementację tego pierwiastka.
Niedobory selenu i jego konsekwencje
Klasyczne przykłady niedoboru selenu to występujące endemicznie na terenie Chin schorzenia: choroba Keshani i choroba Kashin-Back’a. Na obszarach, gdzie zawartość selenu w glebie jest niska obserwuje się większą śmiertelność z powodu chorób nowotworowych i układu krążenia. Dzieci matek u których wystąpiły niedobory selenu są bardziej narażone na kretynizm.
Obniżony poziom selenu występuje w osób z niewydolnością nerek, ostrym zapaleniem trzustki, retinopatią, u chorych na AIDS, mukowiscydozę, fenyloketonurię, reumatoidalne zapalenie stawów, depresję, choroby immunologiczne i choroby naczyń krwionośnych.
Niedobory selenu są związane również z chorobami tarczycy (np. chorobą Hashimoto, Gravesa-Basedova). Tarczyca jest narządem o najwyższym stężeniu selenu w organizmie człowieka. Pierwiastek ten dzięki właściwościom antyoksydacyjnym chroni tyreocyty (komórki tarczycy) przed niszczącym działaniem wolnych rodników, które powstają w czasie syntezy hormonów tarczycy.
Zatrucie selenem
W przypadku przyjmowania zbyt dużej ilości selenu z suplementów (np. spożywania kilku różnych preparatów witaminowo-mineralnych) może dojść do przewlekłego zatrucia tym pierwiastkiem. Najbardziej charakterystycznym objawem selenozy jest wypadanie włosów oraz łamliwość, a nawet utrata paznokci. Pozostałe objawy to: nerwowość, depresja, niestabilność emocjonalna, pocenie się, nieświeży oddech, nudności i wymioty, zaburzenie ze strony układu nerwowego.
Bibliografia:
1. Jarosz M. (2012): ,,Normy żywienia dla populacji polskiej-nowelizacja”, IŻŻ