powiększ zdjęcie

ŻYLAKI. JAK JE LECZYĆ?

26.06.2018

Żylaki nie są jedynie problemem estetycznym. Mogą prowadzić do bardzo poważnych powikłań, dlatego nie należy ich ignorować, ale wdrożyć skuteczne i kompleksowe leczenie. Postęp medycyny w leczeniu żylaków oraz różnorodność terapii jest coraz większa, dlatego każdy może dobrać metodę odpowiednią dla siebie.

Żylaki ma 25-36% kobiet oraz 10-28% mężczyzn mieszkających w Europie. Wyniki badań przeprowadzonych w USA wskazały, że schorzenie to dotyka 1% mężczyzn i 10% kobiet poniżej 30 roku życia oraz 57% mężczyzn i 77% kobiet w wieku 30 -70 lat.

Żylaki kończyn dolnych są jednym z objawów przewlekłej choroby żylnej (PChŻ). Zmienione chorobowo żyły powierzchowne są pogrubione, kręte, widoczne przez skórę i wyczuwalnie uwypuklone. Bardzo często towarzyszą im obrzęki nóg i stóp, uczucie ciężkości nóg, bolesność, swędzenie, pieczenie, mrowienie i skurcze mięśni.

 

Czynników ryzyka jest wiele, jednak jak dotąd nie poznano pierwotnej przyczyny ich powstawania.

Do czynników ryzyka powstawania żylaków należą:

– uwarunkowania genetyczne (przypadki choroby w rodzinie),

– wiek (ryzyko wzrasta z wiekiem),

– płeć (płeć żeńska jest bardziej obciążona),

– ciąża,

– nadwaga i otyłość (tylko w przypadku kobiet),

– wykonywanie zawodu związanego z pozycją stojącą lub siedzącą,

– przebyta zakrzepica naczyń żylnych,

– spożywanie diety ubogiej w błonnik, a bogatej w produkty przetworzone,

–  noszenie zbyt ciasnej odzieży,

–  stosowanie antykoncepcji hormonalnej,

–  palenie papierosów,

–  nadciśnienie tętnicze oraz cukrzyca.

 

Wydaje się, że czynnik genetyczny jest jednym z najistotniejszych. Stwierdzono, że elastyczność żył nóg dzieci pochodzących z rodzin w których występowały żylaki  jest obniżona. Badania sugerują, że dziedziczone mogą być nieprawidłowe geny, które są odpowiedzialne za utrzymanie prawidłowych proporcji oraz właściwości składników ścian naczyń krwionośnych.

Żylaki mają charakter nawracający i mimo, że są one coraz powszechniejszym problemem, brak w 100% efektywnej terapii.  Mimo wszystko warto je leczyć, gdyż lata zaniedbań mogą doprowadzić do owrzodzeń i otwartych trudno gojących się ran, sepsy, a nawet śmierci.

 

Metody uciskowe

Noszenie pończoch o odpowiednim nacisku na nogi stanowi mechaniczną podporę dla żył powierzchniowych i wspomaganie przepływu krwi do żył głębokich. Metoda ta jest wystraczająca dla niektórych chorych i pozwala zatrzymać postęp choroby. Kompresja jest niezbędna  również po leczeniu inwazyjnym np. laserowym czy skleroterapii.

 

Leczenie obliteracyjne (skleroterapia)

Metoda ta polega na wstrzykiwaniu do żył substancji, które powodują ,,sklejenie” się zmienionych chorobowo ścian naczyń i wyłączenie ich z obiegu krwi. Skleroterapia jest skuteczna jedynie w przypadku leczeniu żylaków małych i średnich naczyń. Obliterację wykonuje się również po leczeniu operacyjnym w celu usunięcia mniejszych żylaków.

Leczenie chirurgiczne (flebektomia)

Zabieg polega na operacyjnym usunięciu niewydolnej żyły odpiszczelowej. Flebektomia uważana jest za złoty standard leczenia żylaków. Możliwe powikłania to: zakażenie ran, liczne siniaki oraz bolesne blizny. Leczenie operacyjne wiąże się z kilkudniowym pobytem w szpitalu i kilkutygodniowym okresem rekonwalescencji.

 

Leczenie wewnątrznaczyniowe

Ta metoda ma wiele zalet: wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, nie wymaga pobytu w szpitalu, trwa ok 10 min. i pozwala na  natychmiastowy powrót do codziennych aktywności. Leczenie wewnątrznaczyniowe obejmuje wprowadzenie do światła naczynia cewnika wydzielającego energię cieplną lub wiązkę lasera powodującą zniszczenie struktury żyły, a w konsekwencji zamknięcie jej światła. Do najczęstszych powikłań występujących po tego typu zabiegach należą zakrzepowe zapalenie żył, krwiaki oraz przypadkowe oparzenia.

 

Farmakoterapia

Leczenie farmakologiczne jest powszechnie stosowane w terapii przewlekłej niewydolności żylnej zarówno samodzielnie jak i pomocniczo z innymi metodami. Do najczęściej wykorzystywanych substancji należą bioflawonoidy pochodzenia roślinnego. Dobrze przebadanymi preparatami są zmikronizowane bioflawonoidy diosmina i hesperydyna. Poprawiają one mikrokrążenie, napięcie naczyń krwionośnych i zmniejszają ich przepuszczalność. Innymi substancjami stosowanymi w leczeniu żylaków jest rutyna, trokserutyna, oksyrutyna, wyciągi z kasztanowca i izolowane z nich saponiny.

Bibliografia:

  1. Marona H., Kornobis A. (2009): ,,Patofizjologia rozwoju żylaków oraz wybrane metody ich leczenia – aktualny stan wiedzy”, Postępy farmakoterapii, t. 65, 2, s. 88-92.
Skomentuj artykuł
Popularne wpisy
DAFI na Instagram obserwuj