powiększ zdjęcie

EFEKT JO-JO. JAK MU ZAPOBIEC?

30.12.2013

efekt-jojo1Wyniki badań Amerykańskiego Instytutu Zdrowia dowiodły, że 90% osób którym udało się schudnąć stosując dietę, po roku odzyskuje od 1/3 do 2/3 utraconej masy ciała. Co jest tego przyczyną? Jak przeciwdziałać efektowi jo-jo?

 

 DIETY CUD

 Zmiana nawyków żywieniowych oraz stylu życia wiąże się z wieloma wyrzeczeniami, dlatego wciąż poszukuje się nowych cudownych diet i leków, które miałyby zapewnić osiągnięcie wymarzonej sylwetki bez wysiłku.efekt-jojo2 Większość ,,diet cud” jest bardzo restrykcyjna i bez względu na skład bazuje na drastycznym obniżeniu ilości spożywanych kalorii. Z tego powodu dają szybki efekt, jednak ich monotonia i jednostronność prowadzi do szybkiego zarzucenia diety i powrotu do wcześniejszej masy ciała. Efekt jo-jo powoduje, że każda kolejna próba schudnięcia jest trudniejsza. Dzieje się tak, ponieważ głodówki i bardzo niskoenergetyczne diety powodują spowolnienie podstawowej przemiany materii (PPM) i zmniejszenie głównie beztłuszczowej masy ciała czyli tkanki mięśniowej, a to właśnie mięśnie, nawet podczas odpoczynku, zużywają najwięcej kalorii. efekt-jojo3Ponadto badania dowodzą, ze stosowanie głodówek lub diet bardzo restrykcyjnych (800 kcal lub mniej) powoduje wzrost poziomu greliny-hormonu zwiększającego apetyt, co jeszcze bardziej utrudnia wytrzymanie rygoru diety. Aby zniwelować negatywny efekt obniżenia PPM przy stosowaniu niskokalorycznej diety (800-1500 kcal/dobę) należy zwiększyć spożycie białka do nawet 40%.  Większa zawartość białka uchroni przed utratą tkanki mięśniowej i lepiej zaspokoi głód.

 

ZMIANA NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH – KLUCZ DO SUKCESU

 W centrum uwagi osoby odchudzającej się zamiast diety powinna być zmiana stylu życia.  O skuteczności diety nie decyduje bowiem tylko utrata masy ciała, ale przede wszystkim utrzymanie niższej wagi. Aby to osiągnąć należy przyjąć zdrowe nawyki żywieniowe na stałe, gdyż powrót do sposobu żywienia sprzed kuracji odchudzającej spowoduje szybkie przybranie na wadze. Stosowanie diet, które nie uczą i nie utrwalają prawidłowych  nawyków żywieniowych oraz zdrowego stylu życia zawsze kończą się efektem jo-jo i paradoksalnie mogą prowadzić do zwiększenia, a nie zmniejszenia masy ciała.

 

BEZ AKTYWNOŚCI ANI RUSZefekt-jojo4

Nawet prawidłowa dieta odchudzająca przygotowana przez dietetyka przestaje przynosić efekty po kilku miesiącach. W takim przypadku najlepszym sposobem na przyspieszenie metabolizmu i dalsze gubienie kilogramów jest zwiększenie aktywności fizycznej. Ruch zapobiega spadkowi masy mięśniowej oraz podwyższa wydatek energetyczny organizmu zwiększając efekty odchudzania i chroniąc tym samym przed efektem jo-jo.

 

 

DIETA PLUS SPORT KONTRA EFEKT JO-JO

 

Badania wskazują na związek między aktywnością fizyczną a powodzeniem terapii odchudzającej. Połączenie aktywności fizycznej z dietą ubogoenergetyczną jest bardziej skuteczne niż stosowanie samej diety. Aktywność fizyczna wpływa na stopień utraty wagi, który zależy zarówno od częstości, jak i czasu trwania treningów. Oprócz zwiększenia wydatków energetycznych i redukcji tkanki tłuszczowej aktywność fizyczna przynosi wiele innych korzyści takich jak wzrost masy mięśniowej oraz gęstości kości, redukcja tłuszczu zgromadzonego w jamie brzusznej,  spadek stężenia insuliny, wzrost tolerancji glukozy, poprawa profilu lipidów, obniżenie ciśnienia krwi oraz tętna, poprawa wydolności oddechowej i sprawności fizycznej, ułatwienie utrzymania reżimu dietetycznego, rozładowanie stresu, poprawa samopoczucia, zdrowia psychicznego oraz stanu emocjonalnego.

 

Zmiana stylu życia oraz dawnych nawyków jest wyzwaniem, któremu każdy z nas może sprostać mając dobry, profesjonalny plan, realne cele i motywację do ich osiągnięcia.  

 

  1. Rippe M. J., Crossley S., Ringer R. (1998): Obesity as a chronic desease, modern medical and lifestyle management, J. Am. Diet. Assoc., t. 98, 2, s. 9-15.
  2. Łuszczyńska A. (2007): Nadwaga i otyłość. Interwencje psychologiczne, PWN, Warszawa, s. 46-51.
  3. Jarosz M., Kłosiewicz-Latoszek L., Respondek W., Białkowska M., Rychlik E., Wolnicka K. (2006): Otyłość. Zapobieganie i leczenie, PZWL, Warszawa, s. 11-12, 35-36, 89, 133.
  4. Luscombe N.D., Clifton P.M., Noakes M., Parker B., Wittert G. (2002):  Effects of Energy-Restricted Diets Containing Increased Protein on Weight Loss, Resting Energy Expenditure, and the Thermic Effect of Feeding in Type 2 Diabetes, Diabetes Care, t. 25, 4, s. 652-657.
  5. Plewa M., Markiewicz A. (2006): Aktywność fizyczna w profilaktyce i leczeniu otyłości, Endokr. Otyłość, t. 2, 1, s. 30–37.

 

 

 

Skomentuj artykuł
Popularne wpisy
DAFI na Instagram obserwuj